سفری بی پایان.....

کامیونی را پشت سرم هلک هلک با نخ میکشم متنفرم از شب هایی که خوابم نمی برد که نمی برد و به خودم می پیچم و صد و هفتاد بار یک آهنگ تکراری را هی گوش می کنم و کسی هم این وسط هست که انگار نیست، کسی که هروقت دلش بخواهد هست و هروقت دلش نخواهد نیست، و عمیق ترین شناختش از من این است که "من هم مثل همه ی زن ها هستم، حالا شاید با درجه های کمتر"، و دیگر همین و هیچ!... و دیگر اینکه "من گاهی چقدر تلخم" آنقدرها هم مهم نیست؛ اینکه گاهی چنان تلخم که روزهای متمادی بُغضی را به دنبال خودم هِلِک و هِلِک می کشم به سانِ پسر بچه ای که کامیون پلاستیکی زرد و قرمز و کوچکش را با نخ به دنبالش...,006,006 pizza,00603,00646,00601,006r01509,006 area code,00612,00602,006 bond ...ادامه مطلب